De se ipso
Aonium
ut fierem vates, haurire liquorem
Optabam, et lauri nectere fronde caput.
Accéssi
ad fontes, vidit me phébus ab alto
Culmine: que poscis dona, negantur, ait.
Eiectus
flevi: tandem miserata labores
Alma venus: paphias, i: bibe dixit, aquas.
Accéssi:
et siciens[1]
absorpsi mixta venenis
Pocula, et ignifero mersus in amne fui.
Nunc
héc pena mihi: nam dicere cogor
amores
Non carmen, fati cantor et esse mei.